Winnaar van een Dutch Design Award, de etalage van warenhuis Harvey Nichols in Londen en een politieke campagne voor Partij voor de Dieren. De beestachtige schilderingen van Rop van Mierlo hebben een aardig repertoire opgebouwd. Hoe kon het dat zijn tekening opeens op mijn bureau stond? Daarvan had ik geen idee. Een mooi excuus om het kantoor in Eindhoven te ontvluchten en af te reizen naar Amsterdam voor een kopje koffie.
Davy de Lepper | 21.04.2022
Maar eerst even wat context. Na het uitpluizen van een stoffige archiefkast werd er op ieder bureau in het Effenaar-kantoor een fotolijstje met ‘lullig’ tekeningetje gezet. Letterlijk en figuurlijk, aangezien het terugkerende personage aardig grove taal uit bekt. Dat trok mijn aandacht: heerlijk die lariekoek. Na wat rondvragen kwam ik erachter dat de illustraties door niemand minder dan Rop van Mierlo gemaakt waren. Een kunstenaar die ik leerde kennen door zijn wilde dieren in het straatbeeld, kunstbeurzen en woonkamers van vrienden.
Rop van Mierlo | Colofon tekeningen voor Effenaar
Haa Rop, wat is het verhaal achter de colofon tekeningen?
Ik ben in 2006 begonnen als freelance vormgever bij Effenaar. Ik moest toen heel veel drukwerk maken, waaronder het Effenaar Bulletin. Ik weet nog dat ik ‘colofon’ een heel raar woord vond. Toen heb ik voorgesteld om tekeningen bij het woord te maken, met een mannetje die opzoek is naar wat een colofon is. Eigenlijk was het een poging om het voor mezelf leuk te houden, omdat ik de programmaboekjes in een vaste huisstijl door Fabrique moest opmaken.
Toen ik wegging bij Effenaar heb ik met al deze colofon tekeningetjes een expositie gehouden in het restaurant, dat zijn al die fotolijstjes op jullie bureaus in het kantoor.
Toen ik wegging bij Effenaar heb ik met al deze colofon tekeningetjes een expositie gehouden in het restaurant, dat zijn al die fotolijstjes op jullie bureaus in het kantoor.
Hoe kwam je bij Effenaar terecht?
Voor mij was Joost van der Heijden vormgever bij Effenaar. Via hem had ik al eerder posters gemaakt voor Effenaar. Toen Joost wegging, heeft hij me voorgedragen.
Rop van Mierlo | Effenaar Oud & Nieuw Festival 2008
Inmiddels zijn we een aantal jaartjes verder. Waar ben je momenteel mee bezig?
Ik ben bezig met mijn eigen werk en label. Ik ben afgestudeerd aan de Design Academy Eindhoven op afdeling ‘Man and Communication’ met een boek getiteld ‘Bonsaibomen en Poedels’. Dat ging over mensen die de wereld willen vangen en vormen. In het boek is er een hoofdstuk waar ik dieren nat op nat schilder. Deze noemde ik Wild Animals. De gedachte erachter is dat ik deze dieren op nat papier schilder en het oncontroleerbaar is, dus zijn ze in wezen wild. Uit dat hoofdstuk is een nieuw boek ontstaan waar vele samenwerkingen uit voortgekomen zijn. Inmiddels is het echt een merk, dat ik sinds drie jaar met Remco van der Velden verder aan het uitrollen ben, met meer producten en een professionelere uitstraling.
Foto: Davy de Lepper | Rop van Mierlo
Wanneer vond jij je signatuur?
Als kind heb ik op de vrije school in Helmond gezeten. Ik vond tekenen heel leuk, maar opeens moesten we op nat papier gaan schilderen. Je tekening loopt dan alle kanten op. Daar had ik toen zo’n hekel aan. Dit heb ik onthouden en toegepast voor mijn afstuderen. Als je tekent, vang je een dier op papier, conceptueel gezien. Ik wilde eigenlijk een dier verbeelden waar ik geen controle over had: een wild dier. Die dieren werden opeens allemaal heel vrolijk en aaibaar. Voor mijn afstuderen moest ik snel werken en met ecoline heb ik in 1 avond zes verschillende dieren snel op nat papier geschilderd. Met die techniek ben ik verder gegaan. Veel mensen denken ook dat ik blaas met rietjes, maar het is zoals het is. Soms schilder ik hetzelfde dier wel een aantal keer en kies ik vervolgens de beste uit de serie.
Welke makers inspireerden jouw handtekening?
Mike Mills, Dick Bruna en Yoshie Watanabe.
Foto: Davy de Lepper | 10 Bench Players
Hoe is de campagne voor de Partij voor de Dieren ontstaan?
Die kwam eigenlijk tussendoor. Ik zag dat de rechtsere partijen ver voorlagen in de peilingen. Ik ging daardoor scrollen op de socials van linkse partijen zoals Groenlinks en Partij voor de Dieren en dacht ‘Het ziet er ook niet uit’. Als een soort grap, maar ook om hen te helpen, had ik een poster gephotoshopt en deze in het straatbeeld geplakt. Deze had ik naar wat vrienden gestuurd. Iedereen zei ‘Wow, dat moet je echt gaan doen’. Vervolgens zijn we dit ook echt gaan doen en dit was een mega hit. Ik heb volgens mij nog nooit zoveel reacties gehad op iets wat ik gedaan heb.
Ik vind het een moeilijk snijvlak om je politiek uit te spreken. Ik heb ook altijd gezegd dat ik dit eigenlijk liever niet wilde doen. Vooral omdat we toen net als merk waren begonnen. Je bent dan commercieel bezig en wilt geen goede sier gaan maken met een campagne voor een milieubewuste, groene politieke beweging. Je creëert daar goodwill mee die goed is, maar een dubbele laag kan krijgen. Alsof je jezelf aan het greenwashen bent.
Ik vind het een moeilijk snijvlak om je politiek uit te spreken. Ik heb ook altijd gezegd dat ik dit eigenlijk liever niet wilde doen. Vooral omdat we toen net als merk waren begonnen. Je bent dan commercieel bezig en wilt geen goede sier gaan maken met een campagne voor een milieubewuste, groene politieke beweging. Je creëert daar goodwill mee die goed is, maar een dubbele laag kan krijgen. Alsof je jezelf aan het greenwashen bent.
Rop van Mierlo | Campagne Partij voor de Dieren
Hoe beslis je welk dier je gaat schilderen?
Dat werkt heel verschillend. Het ligt aan het eindproduct. Als ik een boek aan het maken ben is het kleur afhankelijk. Soms vragen merken of klanten voor een specifiek dier en soms wil ik zelf graag een dier schilderen. Het gaat vrij organisch.
Wat maakt de Wild Animals serie zo succesvol denk je?
Ik denk toch dat het iets is in het ongrijpbare van de tekeningen. Je ziet meteen hoe het gemaakt is; je begrijp het direct.
Foto: Davy de Lepper | Rop van Mierlo
Wat onderscheidt Rop van Mierlo van Wild Animals?
Daar heb ik zelf ook nog wel eens moeite mee. Rop van Mierlo is gewoon de artiest, de maker. Wild Animals is het label waar ik alles rondom de dieren uitbreng; de shop, de producten, de galerie. Remco ziet het vaak makkelijker, maar ik vind het soms nog wel lastig.
Als kunstenaar stop je ook vaak een stukje van jezelf in het werk, waardoor de scheidingslijn vaag wordt. Misschien is het makkelijker te branden op deze manier?
Ja, honderd procent. Toen we begonnen dacht ik ook dat het wel fijn is om iets te doen waar ik niet altijd mijn eigen naam aan hoef te koppelen. Dan kan ik er een beetje afstand van nemen. In de praktijk kan ik dat natuurlijk helemaal niet.
Rop van Mierlo | Cheetah Wall Hanging
Je werk leent zich ook goed uit voor samenwerkingen. Op welke ben je het meest trots?
Ik denk dan toch wel de eerste die ik heb gedaan met Marni, een Italiaans modehuis. Die heeft het meest betekent. Ik had toen nog alleen maar mijn eerste boek gemaakt, Wild Animals dat achteraf gezien heel succesvol was. Ik was toen de hele dag naar het postkantoor aan het fietsen en mezelf aan het verbazen over hoeveel boeken er besteld werden. Ik ging ook heel de tijd mijn webshop refreshen om te zien hoeveel er weer verkocht waren. Toen kwam vanuit het niets een mailtje van Marni. Mensen beginnen nog steeds over die samenwerking.
Ook Hermès kwam om de hoek kijken. Voor hen heb ik een sjaal en uitnodigingen gemaakt. Toen ik bij Hermès op bezoek was in Parijs, kwam er direct een vrouw naar me toe die vroeg of ik de kunstenaar was die met Marni had samengewerkt. Zo zie je dat een goede samenwerking je direct op een goede plek kan neerzetten.
Ook Hermès kwam om de hoek kijken. Voor hen heb ik een sjaal en uitnodigingen gemaakt. Toen ik bij Hermès op bezoek was in Parijs, kwam er direct een vrouw naar me toe die vroeg of ik de kunstenaar was die met Marni had samengewerkt. Zo zie je dat een goede samenwerking je direct op een goede plek kan neerzetten.
Bron: Hermès | Samenwerking Rop van Mierlo
Heb je nog vaker werk voor de muziekindustrie gemaakt?
Mijn animatie Dances With Wolves is de videoclip van Young Marco’s lied Trippy Isolator.
Het meest recente voorbeeld is het nieuwe album van Moss. Bas Koopmans, de grafisch ontwerper die daarvoor het artwork heeft gemaakt, heeft een close-up van mijn werk gebruikt.
Als je nu een dier zou illustreren voor de Effenaar colofon. Welke zou het zijn?
Een hele grote beer! Een soort bouncer.
Volgende maand ben ik weer terug voor Effenaar in Beeld met een nieuwe kunstenaar, designer of graficus die heeft bijgedragen aan het vormgeven van 50 jaar Effenaar. Meer over Rop van Mierlo en Wild Animals? Check hier zijn website!
