Sub/space is een maandelijkse rubriek waarin we een opkomende, alternatieve band of artiest uitlichten die verbonden is met het programma van De Effenaar. Wat vormt hun tegengeluid? Welke ruimte nemen zij in binnen (sub)cultuur?
Pernilla Ellens | 26.01.2022
Als eerste band hebben we deze maand de Rotterdamse post-punkers van Tramhaus uitgenodigd voor een interview en een fotoshoot. De band is nieuw, maar de leden zou je kunnen kennen van bands als Vulva, Nagasaki Swim en Pig Frenzy. Onder het genot van Club Mate drankjes en wat mandarijntjes spreek ik Lukas, Micha, Julia en Nadya in de backstage van Roodkapje, een cultureel podium in het centrum van Rotterdam. Drummer Jim kwam wat later, maar staat gelukkig wel mooi op de foto’s.
Foto: Davy de Lepper | V.l.n.r. Nadya, Jim, Julia, Lukas en Micha van Tramhaus.
Hey Tramhaus! Jullie clip en single I Don’t Sweat is recent uitgekomen. Na een aantal live-shows zijn jullie eindelijk te vinden voor een groot publiek op internet. Hoe waren de reacties op I Don’t Sweat?
Julia: Best wel wild. De clip en single hebben veel views en plays. We hebben het idee dat het best goed ontvangen wordt, veel platforms hebben het ook gedeeld. Ook Ronnie Flex vind het vet, haha. Hij commente: ‘’Hard’’ met een vlam emoji. We hebben ook haters, vooral boomers op Facebook. ‘’14 in een dozijn’’ ‘’ik geef ze 2 jaar’’ ‘’weer zo’n incest band’’. Maar daar kunnen we alleen maar om lachen. 99% is echt super positief. Ze vinden de clip ook nice.
Incest band, wat bedoelen die haters daarmee?
Lukas: Ik denk dat ermee bedoeld wordt dat we allemaal in andere bands in Rotterdam hebben gespeeld of spelen en dat het daardoor een al bestaande band is in een nieuw jasje. Zelf hebben we juist het idee dat we iets nieuws aan het doen zijn.
Nadya: Dat was ook de insteek van de band, dat we allemaal iets nieuws gingen doen. In de band komen die individuele wensen samen. Zo is het Julia’s eerste band, en is Lukas, die eerst drummer was, gaan zingen.
Lukas: Toen Nadya, Juul, Micha en ik een drummer zochten zijn we ook niet gegaan voor iemand in onze eigen bubbel, maar juist iemand van daarbuiten. Jim zit een beetje meer in de indie-hoek, hij vond het ook juist een interessante uitdaging om meer de post-punk te verkennen. We wilden juist niet voor de standaard keuze gaan, maar breder worden.
Nadya: Dat was ook de insteek van de band, dat we allemaal iets nieuws gingen doen. In de band komen die individuele wensen samen. Zo is het Julia’s eerste band, en is Lukas, die eerst drummer was, gaan zingen.
Lukas: Toen Nadya, Juul, Micha en ik een drummer zochten zijn we ook niet gegaan voor iemand in onze eigen bubbel, maar juist iemand van daarbuiten. Jim zit een beetje meer in de indie-hoek, hij vond het ook juist een interessante uitdaging om meer de post-punk te verkennen. We wilden juist niet voor de standaard keuze gaan, maar breder worden.
Kunnen jullie een voorbeeld geven van zo’n vernieuwing in de band?
Micha: Voor mij is het samenspel met Nadya het nieuwe; het spelen met twee gitaren opent zoveel creatieve deuren. Zowel heel basaal qua spel en schrijven, maar ook qua sound. Nadya en ik proberen altijd te overleggen hoe onze gitaren elkaar kunnen complementeren zodat we een rijker en breder geluid kunnen creëren.
In de pers worden bands als Mezz, Viagra Boys, Idles en Warmduscher genoemd als vergelijkingsmateriaal. Luisteren jullie die muziek, of hebben jullie andere inspiratiebronnen?
Julia: Dat verschilt heel erg per bandlid, en ook per liedje wat we schrijven. Maar dat maakt deze band ook heel leuk, dat we vanuit verschillende hoeken deze muziek maken. Iedereen heeft zo’n zijn eigen genre, dat verschilt per bandlid. Daarom verschillen de nummers ook heel erg, maar de inspiratiebronnen vullen elkaar juist aan.
Kun je die invloed van de individuele bandleden ook terughoren in Tramhaus?
Lukas: Ik denk het wel, tenminste ik hoor de de verschillende invloeden wel.
Micha: Ik denk dat ik meer de wat dromerige loopjes en partijen inbreng, en soms juist de compleet dissonante solo’s en riffs. Er is niet echt een genre waar ik al mijn inspiratie uit put, maar ik luister wel relatief veel shoegaze, indie en folkmuziek. Onderbewust zal ik daar wel gebruik van maken in m’n spel.
Micha: Ik denk dat ik meer de wat dromerige loopjes en partijen inbreng, en soms juist de compleet dissonante solo’s en riffs. Er is niet echt een genre waar ik al mijn inspiratie uit put, maar ik luister wel relatief veel shoegaze, indie en folkmuziek. Onderbewust zal ik daar wel gebruik van maken in m’n spel.
Foto: Davy de Lepper
Tramhaus is gelanceerd in tijden van Corona. Hoe was het om een nieuwe band te beginnen in zo’n extreem rare tijd?
Julia: Eigenlijk was het raar genoeg ideaal. Doordat in de lockdown elementen als werk, school en uitgaan wegvielen, konden we vaker bij elkaar kon komen. Iedereen had tijd en energie voor dit project. We konden elke week repeteren, daardoor hebben we nu ook heel veel materiaal. We hadden even een maandje in oktober waarin we wel veel shows hadden, dat was echt knallen. Nu is het ook wel weer lekker om weer te kunnen oefenen en nieuwe nummers te maken.
Lukas: Omdat we begonnen zijn in een tijd waarin er geen shows waren hebben we een hele goede set hebben kunnen maken, een set die we nog steeds spelen. Normaal heb je altijd wel iemand in je omgeving die zegt; ‘’kom je spelen!’’ en dan doe je een of ander half gaar showtje, en dat was nu niet. Nu hadden we echt tijd om de hele set te perfectioneren.
Lukas: Omdat we begonnen zijn in een tijd waarin er geen shows waren hebben we een hele goede set hebben kunnen maken, een set die we nog steeds spelen. Normaal heb je altijd wel iemand in je omgeving die zegt; ‘’kom je spelen!’’ en dan doe je een of ander half gaar showtje, en dat was nu niet. Nu hadden we echt tijd om de hele set te perfectioneren.
Jullie komen uit Rotterdam. Heeft deze stad invloed op Tramhaus?
Micha: Als mensen het hebben over Rotterdam wordt er vaak in clichés gepraat. Over het algemeen vind ik die clichés maar onzin, verzonnen door net iets te hippe city-marketeers. Eén cliché is daarentegen wel waar; dat het een stad van tegenstellingen is. Oud en nieuw, stinkend rijk en straatarm, van uiterst links tot extreemrechts. Die tegenstellingen en oneffenheden komen in onze muziek denk ik ook naar voren, we proberen vaste vormen wat los te laten en zijn vaak op zoek naar een grens. Niet alles hoeft mooi te zijn.
Op festival Hit the city speelde jullie een show in het Stroomhuis, toen het nog mocht. Hoe was die show voor jullie?
Micha: Heel erg leuk, een van de betere denk ik wel. De vrijdag ervoor speelden we op Left of the Dial, dat vond ik heel spannend. De Stroomhuis show was meer ontspannen, ook omdat je het publiek niet kent. Het was echt ramvol die avond, en die show voelde voor mij persoonlijk maar ook als band heel goed.
Nadya: We waren allemaal kapot van het Left of the Dial weekend, dus het was ons ernaartoe slepen. Toen we eenmaal begonnen te spelen voelde het echt als thuiskomen.
Julia: Ik zag een publiek wat ik niet ken oprecht reageren, ik zag de mensen echt luisteren. Eerst dacht ik: ‘’ok, ik moet echt aan de bak’’. Ze vinden je niet bij voorbaat al geweldig, het zijn niet je maten. Tijdens de show zag ik het publiek steeds meer ontdooien en dansen. Ze vonden steeds leuker, dat was mooi om te zien.
Nadya: Ja en uiteindelijk ging het echt los. Het geluid was ook heel goed en we kregen ook hele goede reacties.
Nadya: We waren allemaal kapot van het Left of the Dial weekend, dus het was ons ernaartoe slepen. Toen we eenmaal begonnen te spelen voelde het echt als thuiskomen.
Julia: Ik zag een publiek wat ik niet ken oprecht reageren, ik zag de mensen echt luisteren. Eerst dacht ik: ‘’ok, ik moet echt aan de bak’’. Ze vinden je niet bij voorbaat al geweldig, het zijn niet je maten. Tijdens de show zag ik het publiek steeds meer ontdooien en dansen. Ze vonden steeds leuker, dat was mooi om te zien.
Nadya: Ja en uiteindelijk ging het echt los. Het geluid was ook heel goed en we kregen ook hele goede reacties.
Het Stroomhuis is niet alleen een zaal maar ook een creatieve vrijplaats. Is het voor jullie belangrijk om op dat soort plekken te spelen?
Lukas: Het Stroomhuis is al lange tijd een van m’n favoriete venues. Ook voor de verbouwing kwam ik daar ook vaak. In de backstage wordt er supergoed voor je gezorgd, en er is lekker eten. Ik was bang dat het Stroomhuis na de verbouwing z’n charme zou verliezen maar het is nog steeds supervet. Het is altijd leuk daar gewoon.
Nadya: In dat soort panden voel je je gewoon thuis. Ik heb veel liever dat dan in een hele chique zaal spelen en dan bang zijn dat je iets kapot maakt.
Lukas: Ik heb ook wel eens met Pig Frenzy ergens in het noorden van het land voor een prima gage kunnen spelen maar dat was zo dood. Sowieso was er niemand, maar het was echt zo’n pre-fab popzaal. De plek had 0 charme en zelfs statafels, echt verschrikkelijk. Dan speel ik veel liever op zo’n creatieve plek. De sfeer van de zaal draagt ook bij aan de beleving van de show, voor ons maar ook voor het publiek.
Nadya: In dat soort panden voel je je gewoon thuis. Ik heb veel liever dat dan in een hele chique zaal spelen en dan bang zijn dat je iets kapot maakt.
Lukas: Ik heb ook wel eens met Pig Frenzy ergens in het noorden van het land voor een prima gage kunnen spelen maar dat was zo dood. Sowieso was er niemand, maar het was echt zo’n pre-fab popzaal. De plek had 0 charme en zelfs statafels, echt verschrikkelijk. Dan speel ik veel liever op zo’n creatieve plek. De sfeer van de zaal draagt ook bij aan de beleving van de show, voor ons maar ook voor het publiek.
Foto: Miranda Gashi | Tramhaus op Hit The City 2021, Stroomhuis.
Er zijn eigenlijk steeds minder van dat soort plekken in Nederland. Het is ook maar afwachten wat er na de coronacrisis nog over is. Wat vinden jullie daarvan?
Nadya: Alle leuke plekken verdwijnen, steeds meer.
Lukas: In Rotterdam merk je heel erg. Roodkapje, waar we nu zitten, zit in het Schieblok met meer dan 200 creatieve ondernemers. Dit is een hele waardevolle plek en maar word ook weer gesloopt. Waar moeten al die ondernemers heen, vraag ik me af. Er wordt wel opnieuw gebouwd, maar er worden geen nieuwe plekken voor cultuur gecreëerd. Sowieso zijn in Rotterdam de venues heel erg schaars. Als je wilt clubben kan dat prima, maar als je een band wil kijken dan moet je dat zelf gaan regelen.
Micha: Het is natuurlijk het Nederlandse neo-liberale Rutte beleid dat cultuur compleet de nek om heeft gedraaid. De enige manier waarop je nu nog kan overleven is een beetje zelfstandig dingen opzetten, en zelfs dan niet. Je kan er niet meer vanuit gaan dat dit soort plekken blijven bestaan.
Julia: Laatst waren we in Slachthuis in Haarlem, dat vonden we helemaal geweldig. Helaas wordt dit ook weer gesloopt. Plekken die waardevol zijn blijven nooit lang.
Lukas: In Rotterdam merk je heel erg. Roodkapje, waar we nu zitten, zit in het Schieblok met meer dan 200 creatieve ondernemers. Dit is een hele waardevolle plek en maar word ook weer gesloopt. Waar moeten al die ondernemers heen, vraag ik me af. Er wordt wel opnieuw gebouwd, maar er worden geen nieuwe plekken voor cultuur gecreëerd. Sowieso zijn in Rotterdam de venues heel erg schaars. Als je wilt clubben kan dat prima, maar als je een band wil kijken dan moet je dat zelf gaan regelen.
Micha: Het is natuurlijk het Nederlandse neo-liberale Rutte beleid dat cultuur compleet de nek om heeft gedraaid. De enige manier waarop je nu nog kan overleven is een beetje zelfstandig dingen opzetten, en zelfs dan niet. Je kan er niet meer vanuit gaan dat dit soort plekken blijven bestaan.
Julia: Laatst waren we in Slachthuis in Haarlem, dat vonden we helemaal geweldig. Helaas wordt dit ook weer gesloopt. Plekken die waardevol zijn blijven nooit lang.
Het is net zoals die quote van Lucebert, die bij station Blaak boven de stad hangt: “Alles van waarde is weerloos”.
Iedereen: Ja, precies.
Een treurig vooruitzicht. Laten we ook kijken of we een positieve toekomst kunnen fantaseren. Wat zou jullie ultieme droom zijn als band, als alles mogelijk is?
Lukas: We willen echt dolgraag naar Japan. Sowieso willen we touren, omdat dat nu natuurlijk niet kan. Maar Japan staat hoog op het lijstje. We zouden eigenlijk vandaag ook twee dagen naar België gaan, maar dat is nu ook gecancelled. Dat is gewoon kut.
Nadya: We hopen dat het volgend jaar wel allemaal doorgaat.
Nadya: We hopen dat het volgend jaar wel allemaal doorgaat.
Kunnen we in de tussen die gedroomde Japan tour en nu een album verwachten?
Lukas: Nee, dat nog niet. We – hey Jim! (Jim komt binnen). We zijn wel veel aan het schrijven.
julia: Er liggen wel allemaal dingen, maar nog geen album.
Nadya: Komt er ooit aan.
julia: Er liggen wel allemaal dingen, maar nog geen album.
Nadya: Komt er ooit aan.
Nou dat was het! Zullen we wat foto’s maken en een biertje drinken?
Lukas: Goed plan! Thanks, en leuk dat je er bent Jim!
Stay tuned voor meer Sub/space: Volgende maand zijn we terug met niemand minder dan Baby’s Berserk uit Amsterdam. Geniet tot die tijd van de live sessie die Tramhaus op 6 januari speelde bij 3FM.
